2 weken met Mama

Dinsdag 22 juni.
Vandaag naar Suriname. Mijn vlucht vertrekt om 9.00 uur Ned. tijd, om 13.00 uur plaatselijke tijd land ik op Zanderij. Het duurt even voordat ik mijn koffer heb, maar om kwart over twee sta ik eindelijk buiten. De bekende tropische hitte komt me tegemoet. Achter de afrastering zie ik Sanne zwaaien, en ik ren naar haar toe. Ik ben blij haar te zien! Met de taxi rijden we naar de Mingdoelmanstraat, ons adres voor de komende twee weken. Sanne heeft al een heel programma in elkaar gezet, dus we zullen ons niet vervelen. Ook zal zij nog het nodige moeten doen voor school, momenten die ik kan gebruiken om heerlijk uit te rusten, te lezen etc.
Als eerste zullen we op woensdag 23 juni vertrekken naar Matapica. Het is een plek waar veel schildpadden aan land komen om eieren te leggen.
De rit er naar toe is al een beleving op zich. Een groot deel gaat per boot. We varen door een moerasgebied, en het is er prachtig. Een deel lijkt een beetje op de Biesbosch, verder komen we door een groot vennengebied, met velden van waterlelies. Hier en daar zien we ook mangrovebos. Eenmaal in Matapica lummelen we de dag door in een hangmat met ’n boek. Dit is volgens mij zoals vakantie bedoeld is. ’s Avonds maken we een strandwandeling, op zoek naar schildpadden. We zitten aan het eind van het legseizoen, en dat is te merken. We zien één [soep]schildpad, die haar nest al aan het dichtmaken is. Ook een [leatherback]schildpad op terugtocht wordt gesignaleerd. Verder geen grote activiteiten op het strand, helaas. Wel staan we plotseling midden tussen de kleine schildpadjes, achter onze rug is en nest uitgekomen. We nemen er ’n paar mee, zodat we die de volgende dag kunnen fotograferen voordat ze in zee worden gezet.
Helaas zien we ook op donderdag geen schildpadden. We zetten de jonkies bij de zee, en dapper gaan ze het wilde water in. Echte een mooi gezicht. Tegen het middaguur doen we de bootreis in omgekeerde richting, opnieuw geniet ik. Eenmaal terug ik Paramaribo gaat Sanne voetballen kijken, ik blijf lekker in het appartement.
Vrijdag 25 juni gaan we naar de stad om Carlijn te ontmoeten. Zij werkt in het ziekenhuis, en meldt dat ze vanaf een uur vrij is. We gaan “gewoon winkelen” en drinken lekkere ijskoffie. Om vijf uur vertrekt Carlijn richting Lelydorp, nadat we een afspraak hebben gemaakt om a.s. zondag bij haar op bezoek te komen.
Zaterdag 26 juni: vandaag hebben we een afspraak met Shanta en Moon, we gaan met hun naar de bekende Colakreek. Dit is en zwemgebied net achter Zanderij, dus een behoorlijk eind rijden van Paramaribo. Het eerste deel doen we met het openbaar vervoer. Vanaf de Mon Plaisirweg [ongeveer ’n half uur met de bus] gaan we met de auto. Vanaf daar is het nog wel bijna een uur rijden. Eenmaal bij de Colakreek duiken we in het [inderdaad colabruine] water. Heerlijk verfrissend. Sanne en ik hebben gelukkig een boek bij ons, want verder is er niet veel te beleven. Shanta heeft voor heerlijk eten gezorgd. Om half vijf worden de spullen ingepakt en rijden we terug. We worden - heel luxe - door Shanta bij ons appartement afgezet.
Zondag 27 juni: vandaag gaan we naar de schoonfamilie van Carlijn. We zullen elkaar ontmoeten bij Lelydorp, dus we vertrekken al vroeg met de bus. Onderweg stoppen we nog even bij de zondagsmarkt. Bij Lelydorp ontmoeten we Carlijn en Jean Pierre. We stappen in de auto, en tot onze verassing gaan we niet naar het huis van J.P., en ook niet direct naar Witzantie, waar ze een stukje grond hebben. We rijden bijna 2 uur en komen uit bij het Brokopondomeer, het grote stuwmeer [volgens Sanne zo groot als de provincie Utrecht, J.P. weet niet hoe groot het is]. Hiervoor heeft men een aantal jaren geleden een aantal dorpen opgeofferd, en er is een grote krachtcentrale gebouwd. Veel mensen zijn er niet, er is ook niet veel te doen. Er zijn ’n stuk of 5 Chinese vissers, meer niet. Na 20 minuten rijden we het hele stuk weer terug, en komen dan uiteindelijk bij Witzantie aan. We worden hartelijk begroet door Joan en Roël.
We hangen wat in de hangmat en lezen wat. Om half vijf gaan we weer richting P.bo.
Op maandag 28 juni gaan we naar de Jodensavanne. We worden om 9 uur bij ons appartement opgehaald. Eerst gaan we met de auto, daarna met de boot over de Surinamerivier. Onderweg zien we diverse bezienswaardigheden. Ook stoppen we om te lunchen en te zwemmen bij Ayo. De Jodensavanne is en oude plantage, vroeger eigendom van Portugese joden en hun [ook joodse] slaven. De synagoge is helemaal verwoest. Ook is er een verwaarloosd kerkhof. Het ziet er allemaal een beetje triest uit.
De terugvaart onder een dreigend wolkendek houden we gelukkig droog. Achter ons valt de regen. Op de verjaardag van Lennard, dinsdag 29 juni doen we niet zoveel. Sanne is een groot deel van de dag niet thuis. ’s Avonds gaan we uit eten met Carlijn en J.P. in een heel luxe restaurant: the garden of Eden. Ook op woensdag doen we niets spectaculairs, Sanne werkt voor school, en ’s avonds gaan we met de 2 klasgenoten van Sanne “hotpotten”, wat zoiets is als chinees fondue. Donderdag 1 juli is het Keti Kotidag. Dit is “De dag van alle vrijheden”. In het centrum van P.bo is een braderie. Dit komt neer op zo’n 50 kraampjes waar ze ongeveer hetzelfde verkopen: hetzij houten sierraden en creoolse doeken, hetzij etenswaren en schaafijs. We lopen wat rond, en ik bewonder de fraai uitgedoste dames. Ik zie veel vrouwen in de bekende “tante Es”-jurken. Ook heel kleine meisjes worden zo aangekleed. Helaas zie ik ook wanstaltig dikke konten en hangbuiken in te kleine leggings, met bijbehorende borsten in veel te kleine hemdjes.
Vrijdag 2 juli: vandaag gaan we op trip naar Menimi. We hebben besloten om te gaan vliegen. De weg er naar toe is erbarmelijk slecht. Helaas kunnen we alleen de heenreis per vliegtuig, want we gaan terug op zondag en dan wordt er op deze bestemming niet gevlogen. We melden ons om tien uur op het kleine vliegveldje Zorg en Hoop. We zullen om elf uur vliegen. Helaas wordt dit twaalf uur, zonder uitleg of verontschuldiging. Het blijkt dat we in een superklein vliegtuigje zullen vliegen. Er kunnen naast de piloot nog 4 passagiers mee. Het is een geweldige vlucht. We vliegen op zo’n 750 m. hoogte. De vlucht duurt bijna een uur, en Sanne en ik genieten met volle teugen. We landen op een grasveldje, waar we ontvangen worden door dhr Mandje, de eigenaar van Menimi. [Menimi betekent: herinner mij.] Het is een mooi stukje land aan de boven -Surinamerivier. Hij heeft plaats voor 45 gasten, nu zijn we met z’n zessen. Wij hebben een klein hutje, met een 2persoons en een 1persoonsbed. Douche en toilet zijn 15 meter verderop. De omgeving is prachtig, en daar moet Mandje het dan ook van hebben. Helaas is het nu regenseizoen, dus de rivier staat heel hoog. Een groot deel van zijn erf staat onder water. We kunnen niet echt lekker zwemmen in de rivier. Bij laag water liggen er rotsblokken droog, waarop je kunt liggen en waarbij je kunt zwemmen.
Op zaterdag gaan we het geboortedorp van Mandje bezoeken: Goejaba. Het is het grootste dorp aan de rivier, 1200 inwoners. Er staan 2 scholen, verder is er niets. Ik verbaas mee opnieuw over de verschrikkelijke rommel waarin deze mensen leven. Het erf van bijna elke hut ligt bezaaid met afval, zowel plastic flesjes als kalebasschillen, kokosnoten etc. Bij de weinige hutjes waar we binnen kunnen kijken is het niet veel anders, de rotzooi van buiten lijkt zich binnen voort te zetten. Er is een dorpskraan, geschonken door een aantal Rotaryclubs, maar de vrouwen doen hun was èn afwas in dezelfde rivier als waarin ze hun behoefte doen en hun kinderen zwemmen. Gelukkig is dit dorp helemaal niet ingesteld op toeristen, dus worden we met rust gelaten.
Op zondag is de terugreis. Eerst 'n uurtje per boot, daarna 5 uur in een bus over een slechte weg vol gaten. Om vijf uur zijn we weer terug in ons appartement.

Komende dagen gaan we nog de laatste spullen kopen en dan.... Zit het er alweer op. De 5 maanden zijn ontzettend snel gegaan maar ik heb van iedere minuut genoten. Een geweldige ervaring!!

Tot binnenkort.

Liefs
Els en Sanne

Paradise Island

Paradise Island.

Hèhè eindelijk weer even tijd gevonden om een blog te schrijven. Ik heb het op dit moment erg druk met het afronden van mijn schoolopdrachten dat ik begin van de week geen tijd had.
Afgelopen vrijdag werden we ‘s morgens om acht uur opgehaald door de bus om naar Paradise Island te gaan. Paradise Island is een eiland op het Brokopondomeer. Paradise Island had ik gekozen om te gaan doen omdat ik een keertje een luxe trip wilde en ik eigenlijk naar Curaçao zou gaan maar dit niet door kon gaan omdat mama op vakantie naar Suriname komt.
Het Brokopondmeer is ongeveer net zo groot als provincie Utrecht. Met de bus hebben we ongeveer 2 uur gereden toen we aankwamen bij de stuwdam. Hier zijn we overgestapt in een bootje en zijn we gaan varen op het Brokopondomeer. Op het Brokopondomeer steken allemaal doden bomen boven het water uit omdat ze dit gebied onder water hebben laten lopen. Een heel mooi gezicht maar de bootsman moet wel goed opletten waar hij vaart omdat er ook bomen net onder water staan. Halverwege moesten we een keertje stoppen omdat de boot een beetje lek was. Vanaf dat moment moesten we nog een half uurtje varen en kwamen we aan op Paradise Island. Wat een schitterend eiland. Er woont niemand op dat eiland en het uitzicht is echt schitterend. Nadat we onze bedden hadden opgemaakt zijn we een rondje gaan lopen over het eiland. Op het eiland was een zwembad en als je daarin lag heb je een schitterend uitzicht over het Brokopondomeer. Na de wandeling (die overigens niet heel lang duurde omdat het eiland niet zo heel groot is) hebben we gegeten en hebben we naar zonsondergang gekeken. Daarna ben ik gaan douchen en hebben we lekker wat gedronken bij het kampvuur voordat ik ging slapen.
De volgende morgen werden we om 9 uur opgehaald om met de boot naar het marondorpje Bekiokondre te gaan. Hier hebben we een rondleiding gehad (die niet zo lang duurde aangezien we op het heetst van de dag er waren). Na de dorpswandeling zijn we naar Bakaboto gegaan om in de stroomversnellingen te zwemmen. Heerlijk zo’n verkoeling na de wandeling. Hier zijn we ongeveer 1 uurtje gebleven en toen gingen we weer terug naar Paradise Island. Hier hebben we eerst geluncht en daarna ben ik met de boot mee gegaan om hout te halen en te vissen. Terwijl de mannen bezig waren heb ik samen met nog een meisje heerlijk in de boot gezeten om te lezen. Na een tijdje had ik het zo warm dat ik ben gaan zwemmen. Het water was zo helder dat je de vissen om je heen kon zien zwemmen. Als ik lang stil stond kwamen de visjes ook naar je toe gezwommen en knabbelde aan je been. Dit was zo’n gek gevoel, het leek wel of ze kleine stroomschokjes gaven. Heel apart!! Na het zwemmen zijn we weer met de boot terug gegaan. Terug gekomen hebben we gegeten en hebben we ’s avonds nog gezellig bij het kampvuur gezeten voordat we gingen slapen. De volgende morgen hadden we ’s morgens vrije tijd en konden we doen wat we wilde. Ik heb lekker liggen zonnen. ’s Middags gingen we na de lunch weer met de boot terug. Helaas regende het het eerste halfuur en was ik helemaal doorweekt (de regenjas die ik had geleend had niet echt goed zijn werk gedaan helaas) maar gelukkig werd het weer droog en ben ik enigszins droog de bus in kunnen stappen die ons terug naar Paramaribo zou brengen. Ik heb echt een heerlijk weekend gehad. Ik ben nog nooit zo uitgerust teruggekomen van een tripje!!! Heerlijk gewoon.

Voetbal.
Zoals jullie ook wel weten moest afgelopen maandag Nederland voetballen. Voor ons begon deze wedstrijd al om 8.30 en helaas had ik geen vrije dagen meer. Maar gelukkig hebben ze in de gevangenis ook televisies en heb ik de wedstrijd bij de cipiers kunnen kijken. Erg leuk dat ik na de wedstrijd door alle Surinamers werd gefeliciteerd met de overwinning.
Dinsdag ben ik de wedstrijd van Brazilië in een Braziliaans eetcafé gaan kijken. Heel erg gezellig was dat.

Beoordeling.
Dinsdag heb ik mijn beoordeling gehad van mijn stage. Gelukkig zijn ze heel tevreden over mijn werk en mijn inzet. Uiteindelijk zal ik een eindbeoordeling vanuit school krijgen waarbij er gekeken gaat worden naar de stage en de ingeleverde opdrachten. Komende weken nog flink werken aan de opdrachten en dan zit het er alweer op.

Volgende week dinsdag is mijn laatste stagedag en komt mama hier op vakantie. Ik heb er super veel zin in!! We gaan nog een aantal tripjes doen en vooral genieten van de laatste 17 dagen!!

Komend weekend ook nog een trip. Dan ga ik naar Bigipan. Ik zal proberen om dit maandag online te zetten.

Tot de volgende blog!
Liefs
Sanne

Isadou en JawJaw

Op vrijdag zouden we om acht uur opgehaald worden met een busje om te vertrekken naar Isadou. Helaas werden we een half uurtje later opgehaald (dit was de eerste keer dat ze te laat waren). Nadat we met z’n drieën waren opgehaald hebben we nog 2 andere meiden opgehaald en toen konden we weg. Na 1 uur rijden zijn we gestopt en hebben we heerlijke broodjes met ei gegeten en zijn we weer verder gereden. Helaas was de Airco in onze bus stuk waardoor het bloedheet was. Voordat we de Bauxiet weg op gingen wilde de chauffeur eerst de Airco maken omdat hij niet met open ramen deze weg wilde rijden. Dus na een pauze van ongeveer 1½ uur gingen we weer op weg. Niet dat de airco het nu wel deed want na 5 minuten was het alweer gestopt met het blazen van koude lucht. Gelukkig mochten we toen de ramen wel open zetten zodat het nog een beetje afkoelde in het busje. We hebben met dit busje gereden tot aan Atjonie (dit heeft ongeveer 6 uur geduurd). De weg ernaartoe was vol hobbels en kuilen dus een erg rustige rit was het niet. In Atjonie aangekomen stond daar een boot klaar die ons naar het eiland Isadou zou brengen. De bootrit duurde ongeveer een half uur en toen kwamen we aan op Isadou. De reis naar Isadou was echt schitteren! Overal liggen er stenen die uit het water komen. Een heel mooi gezicht. Gelukkig stond het water niet te hoog dus hebben we nog veel stenen kunnen zien liggen. Als het water heel hoog is zie je dus helemaal niks. Een meisje uit mijn huis zei dat het 2 weken ervoor 1 meter hoger was. We hadden dus geluk. Isadou is een vakantie eiland waar alleen maar hutjes staan waar je in kunt slapen. Toen we aankwamen hebben we eerst gegeten en daarna zijn we in het water gegaan. Heerlijk om na een lange busreis in het koude water te gaan. Na het zwemmen hebben we onze kamers op orde gemaakt (HEERLIJK na 4 maanden weer eens in een 2-persoons bed). Hierna hebben we gezellig wat gedronken en zijn we naar bed gegaan.
Zaterdag zijn we rond 9.00 opgestaan en hebben we ontbeten. Daarna hebben we onze bikini’s aangetrokken en hebben we heerlijk in het water gelegen. We moesten wachten op een andere groep voordat we naar het Marondorpje Jawjaw. Helaas hadden hun onderweg autopech gehad waardoor dit wat langer duurde dan normaal. Toen de andere groep er was hebben we geluncht en zijn we met de boot naar JawJaw. Dit eiland ligt tegenover Isadou. JawJaw is een dorp waar de Marrons wonen. De wandeling door het dorp duurde ongeveer een uur waarbij we langs de school en de huizen hebben gelopen. Heel mooi om te zien hoe ze wonen. Eigenlijk bizar dat ze met zo weinig leven. Ik vond het echt heel leuk om die wandeling te maken.
Nadat we de wandeling hadden gemaakt zijn we weer terug gegaan naar Isadou. We zouden eigenlijk nog een boswandeling maken maar omdat die andere groep zo laat waren hebben we dit niet meer gedaan. Hier hebben we nog even lekker gezond en ’s avonds hebben we heerlijk kip van de BBQ gehad.
Op zondag hebben we ontbeten en konden we nog even in de zon liggen voordat we weer met de boot naar Atjonie zouden gaan. Dezelfde weg die we heen hebben gehad moesten we dus ook weer terug (met een busje waarvan de airco het niet deed). Op de terugweg zijn we ook nog langs de Stuwdam gereden en konden we zien waar het Brokopondo Stuwmeer lag. Ik heb echt een lekker rustig weekend gehad waar ik echt van genoten heb. Tot de volgende blog! Kus Sanne

Galibi

Hallo Allemaal. Hier weer een berichtje. Op stage gaat alles nog goed. Vorige week hebben we 2 dagen niet in de gevangenis mogen werken omdat de directeur van de gevangenis niet meer wilde dat stagiaires alleen met cliënten spraken. Onze stagebegeleider heeft toen alle sociaal ambtenaren op kantoor laten werken omdat hij het hier niet mee eens was. Het ging erover dat Stagiaires soms gevoelige informatie op de blog zetten. Mijn stagebegeleider heeft toen een gesprek met de directeur gehad en vanaf woensdag mochten we weer (zonder begeleiding) naar de gevangenis. Dit is dus de reden dat ik niet zo vaak over mijn stage in mijn blog schrijf. Ik ben dus niet alleen bezig met tripjes ik loop ook nog iedere week 4 dagen in de week stage ;-)
Zaterdagmorgen werden we om 8 uur opgehaald met de bus om naar Galibi te gaan. We gingen met een bus naar Albina en daar zouden we nog met een boot naar Galibi varen. De busrit duurde ongeveer 2½ en de bootreis nog een uurtje. Aangekomen op Galibi hebben we onze spullen op de kamers gezet en lekker geluncht. Na de lunch hadden we 2 uur vrije tijd en daarna werden we opgehaald om een dorpswandeling te maken. We zouden eigenlijk naar een dierentuin gaan maar dit ging helaas niet door omdat ze een paar dagen ervoor de dieren hebben laten ontsnappen en mishandeld. Heel jammer. Galibi is niet echt een groot dorp dus we waren zo weer terug bij ons huisje. Hier kregen we te horen dat we om half 8 opgehaald zouden worden om naar Frans Guyana te gaan om schildpadden te gaan kijken. We hebben tot die tijd ons vermaakt met kaarten. Om half acht stonden we klaar om te gaan. We gingen met de boot en dit duurde ongeveer een half uurtje. Op het strand aangekomen hadden we al vrij snel geluk. Er was een Leatherback op land gekomen. Het duurde ongeveer een uur voordat hij met zijn achterpoten een gat had gegraven. Echt een mooi gezicht hoe hij dit doet met zijn achterpoten. Lijken dan net twee scheppen. Hierna is ze begonnen met eieren leggen. Onze gids had een ei uit het nest gehaald om te laten zien hoe het eruit zag. Het lijkt op een pingpong bal maar dan een maatje groter. Jammer is dat je ’s avonds geen foto’s van de schildpad kunt maken omdat je niet mag flitsen. Door de flitslichten komen er geen schildpadden op het strand om eieren te leggen. Toen de schildpad het gat weer dicht aan het maken zagen we in een keer een heleboel kleine schildpadjes. Toen we gingen kijken waar ze vandaag kwamen zagen we dat er net een nest uit kwam. Je zag een heleboel kleine schildpadjes uit een gat komen. Heel mooi gezicht hoe ze dan de weg naar zee zoeken. Toen alle kleintjes hun weg gevonden hadden zijn we terug gegaan naar de boot. Terug gekomen hebben we nog wat gegeten en gedronken en zijn we naar bed gegaan. De volgende dag zijn we na het ontbijt weer met de boot gegaan. Onderweg zijn we nog gestopt bij Frans Guyana. Hier hebben we een rondwandeling door het dorp gehad en zijn we bij een oude gevangenis geweest. Heel raar als je daar ineens staat waar mensen Frans spreken en waar de auto’s weer gewoon rechts rijden. Ik vond het hier ook schoner dan in Suriname. Weer terug in Albina hebben we heerlijk geluncht voordat we weer naar Paramaribo reden. Ik vond het een leuk weekend alleen jammer dat je geen (mooie) foto’s kunt maken van de schildpadden. Volgend weekend heb ik niks gepland staan maar de drie weekenden erna staat: Bigi Pan, Paradise Island en Isadau. 22 juni is mijn laatste stagedag en dan komt Mama 17 dagen op vakantie. Tot de volgende blog.
Liefs Sanne

Matapica

Matapica.

Vrijdag ben ik met 2 huisgenoten naar Matapica geweest. Rond twaalf uur kwam de taxi die ons naar Leonsberg bracht. In de taxi begon het te regenen. Ik baalde op dat moment heel erg omdat ik weinig zin had om in het bootje weer helemaal doorweekt te worden. Aangekomen bij Leonsberg moesten we in een bootje (gelukkig overdekt) en staken we de Surinaamse rivier over naar New Amsterdam. Hier aangekomen werden we met de auto weggebracht naar een andere boot, gelukkig ook overdekt want het regende nog steeds :-(. Met deze boot moesten we de Commewijne rivier oversteken. Aan de overkant hebben we aan het water in een hutje geluncht. Onder het lunchen heeft het nog 2x heel hard geregend. Toen we vertrokken was het eindelijk droog. Gelukkig maar want we moesten vanaf hier drie kwartier vaten in bootjes die niet overdekt waren. De tocht naar het Matapicastrand was door allerlei kleine riviertjes met aan weerszijde moeras, een schitterende tocht. Bij Matapica aangekomen werd er ons meteen verteld dat er op dat moment een schildpad aan land was. We zijn toen snel naar de plek gelopen waar hij lag. Het was een Leatherback. Deze graaft zijn eieren ongeveer 80 cm in de grond. Hij lag daar en was met zijn achterpoten aan het graven. Op het moment dat hij aan het graven is moet je ervoor zorgen dat hij je niet ziet omdat hij anders stopt en weer terug naar zee gaat. Op een moment ging er iemand van het eiland kijken of hij al in trance was om eieren te leggen zodat we dichterbij konden komen. Dit was het geval dus konden we dichter bij komen. Een letherback schildpad legt tussen de 50 en 170 eieren waarvan er 85% uitkomt. Na ongeveer 9 weken komen de kleine schilpadjes naar boven en gaan dan de zee in. Als de schildpad klaar is met het leggen van de eieren maakt hij het gat weer dicht en gaat terug de zee in. Het was echt heel mooi om te zien dat hij eieren aan het leggen was en hoe hij het gat dan vervolgens weer dicht maakt. We zijn hierna teruggegaan naar onze slaapplaatsen. De bootsman was zo aardig geweest om onze bagage naar de overnachtingsplek te brengen. We hadden de keuze om in een tent te slapen of in onze hangmat. Omdat het die ochtend zo geregend had besloot ik om in de tent te slapen. We lagen aan het strand en dit was voor het eerst dat ik een strand in Suriname zag. Heel erg mooi!! Hierna heb ik mijn hangmat opgehangen om lekker tussen de bomen te leggen en te lezen. Heerlijk .
’s Avonds hebben we lekker bij het kampvuur gezeten en rond 22 uur werden we opgehaald om over het strand te lopen en naar schildpadden te zoeken. ’s Avonds mag je alleen over het strand lopen met een infrarood zaklamp dus als je een schilpad zag kon je niet heel veel zien. Al vrij snel kwamen we bij een vers spoor wat betekende dat er een schildpad aan land was gekomen om eieren te leggen. Het was een green turtle. Deze was zichzelf aan het ingraven om daarna te kunnen gaan leggen. We besloten om nog een stukje door te lopen. Onderweg stopte we nog bij oude nesten die uitgekomen waren om te kijken of er nog schilpadden waren die nog niet boven waren gekomen. In de eerste 4 nesten zaten alleen nog schillen in. Deze schil voelt net zo als een kapotte ballon. Bij het vijfde nest hadden we meer geluk en zaten er nog 4 schildpadjes in. Een schildpadje was gehandicapt want die kon 1 voorpoot niet gebruiken. De schilpadjes hebben we meegenomen in een emmer om de volgende morgen in zee te zetten. In totaal zijn we 5 schildpadden tegen gekomen. Bij de laatste wilden we blijven zitten om te kijken maar helaas had hij ons gezien en ging terug de zee in. Teruggekomen heb ik nog wat gedronken en ben ik lekker gaan slapen.
Zaterdag werd ik vroeg wakker en ben ik opgestaan. Na een uur kwam Ruben (touroperator) om te vertellen dat er verderop weer een schildpad lag. We zijn toen met z’n vieren gaan kijken en namen de kleine schildpadjes mee om ze vrij te laten. Ik vind het echt heel mooi om te kijken hoe de schildpad zichzelf ingraaft om de eieren te leggen en vervolgens het weer dicht graaft. De Kleine schildpadjes hebben we vervolgens op het strand los gelaten zodat ze naar zee konden lopen. Alleen de schildpad met de handicap lukte niet om zelf naar zee te kruipen dus hebben we deze geholpen zodat hij met de zee meegevoerd werd. ’s Middags hebben we lekker aan het strand gezeten en zijn we rond 13 uur weer met het bootje mee terug gegaan. Ik heb echt een heel leuk weekend gehad!
Tot de volgende blog! Liefs Sanne

Blanch Marie.

Zondag morgen werden we om 7.30 uur verwacht bij het Vat (Café). Hier stond een bus klaar die ons naar Nickerie zou brengen. De busreis duurde in totaal ongeveer 4 uur en in Nickerie stond een boot klaar die ons verder zou vervoeren naar Apoera. De hele busreis was het droog gebleven en op het moment dat we de boot ingingen begon het te regenen. Niet fijn om drie uur in een boot te zitten met regen. De reis ernaar toe was dus niet echt leuk. Maar eindelijk kwamen we op Apoera aan (helemaal doorweekt want een poncho houdt ook niet alles tegen). Na een heerlijk kopje warme thee heb ik mijn hangmat opgehangen en heb ik al mijn natte spullen opgehangen in de hoop dat het nog een beetje droog zou worden. ’s Avonds hebben we gezellig gezeten en spelletjes gedaan.
Maandag vertrokken we rond 10 uur om naar de Blanche Marie vallen te gaan. De rit zou ongeveer 2.5 uur duren. Na ongeveer 1.5 uur rijden reden we een klein paadje in. Dit is de enige weg naar de waterval. Na ongeveer 1 km rijden moesten we stoppen omdat er een boom over de weg lag. Normaal hebben ze altijd een kettingzaag bij zich om deze weg te zagen maar helaas vandaag niet. Ze hebben deze boom dus met een soort mes weg gehakt. Eindelijk na een half uur konden we weer verder maar helaas we waren nog geen 500 meter weg of er lag nog een boom over de weg. Deze werd ook weer weggehakt en zo konden we na een half uurtje weer verder. Maar helaas nu ook weer na een aantel meter een mooie boom over de weg. Deze werd ook weer weggehakt en eindelijk konden we weer verder rijden. Gelukkig zijn we hierna geen bomen over de weg meer tegen gekomen en reden we in een stuk door. Onderweg heeft de gids nog een Kaaiman gevangen die in een plas aan het zwemmen was. Hij heeft de mond dicht geplakt en meegenomen. We kwamen aan bij een hutje waar we hebben gegeten. Hierna hebben we de kaaiman weer vrijgelaten (Nadat iedereen met hem op de foto is geweest). Na de lunch moesten we nog 1 Km lopen om bij de Blanche Marie vallen te komen. Onderweg hoor je de waterval al vallen. Schitterend geluid. Daar aangekomen heb ik echt genoten. Heel mooi om de waterval te zien. We hebben daar onze zwemkleren aangetrokken en hebben we in het water gelegen. Na een half uurtje zijn we weer vertrokken. Ik heb echt genoten van de Blanche Marie. Heerlijk in het water gelegen en gekeken hoe mooi het was. Gelukkig is het ook deze dag droog gebleven en hebben we kunnen genieten van het weer.
Dinsdag was het weer een regenachtige dag. We zijn als eerste naar een oud treinstation gereden. Dit gebouw met bijbehorende treinrails zijn gebouwd om bauxiet te vervoeren van het bakhuisgebergte naar Apoera. Helaas bleken bauxietmaatschappijen niet geïnteresseerd te zijn waardoor deze rails nooit in gebruik is genomen. Zonde dat een goed station en bijbehorende rails niet gebruikt worden. Na een bezoek aan het station zijn we naar een indianendorp gegaan. Hier konden we sieraden kopen. Na dit bezoek zijn we teruggelopen, hebben ons opgefrist en zijn naar het centrum van Apoera gelopen. Apoera is de enige stad in het binnenland van Suriname die niet spontaan ontstaan is. Apoera moest het belangrijkste havenstad worden. Helaas is dit niet gelukt. We hebben een rondje in het dorp gelopen, wat gedronken en zijn toen terug gegaan.
Op woensdag zijn we weer terug gegaan richting Paramaribo. Gelukkig was het droog waardoor de bootrit een stuk fijner was. Ik heb echt 4 hele leuke dagen gehad. Heerlijk om in de natuur te zijn.

Koninginnendag.
Op koninginnendag werd er speciaal voor de stagiaires een feest georganiseerd bij Zus&zo. Er stond een DJ te draaien (met Hollandse muziek) en er waren Hollandse hapjes (Zuurkoolstamp ). Het was wel leuk maar ik heb toch wel echt koninginnendag gemist die in Nederland wordt gevierd. (Maar volgend jaar ben ik weer van de partij). ’s Avonds ben ik naar het Torarica hotel geweest waar de dijk een optreden heeft gegeven.

Dag van de Arbeid.
Op zaterdag was alles in Paramaribo gesloten omdat het de dag van de arbeid hier een feestdag is. Ik ben met twee andere naar de waterkant geweest. Hier stonden een aantal kraampjes waar eten, sierraden en speelgoed verkocht werden. Verder was er een trimloop. We zijn langs de kraampjes gelopen en hebben hierna gezellig aan de waterkant gezeten. In totaal waren er ongeveer 10 Nederlanders. Heel leuk om tussen de Surinamers te zitten. ’s Avonds was de uitreiking van de trimloop en was er een groot podium waar muziek was. Ik heb een hele gezellige dag gehad.
Tot de volgende Blog. Liefs Sanne

Helaas geen bruiloft.

Hallo Allemaal,

Hier een kort berichtje van mij uit Suriname.
Afgelopen weekend zouden we naar een Hindoestaanse bruiloft gaan maar helaas is dit niet door gegaan (de bruiloft wel maar wij zijn niet meer gegaan). De mensen die ons op zouden halen deden dit in eerste instantie als vriendendienst. Maar toen we donderdag belde om de laatste afspraken door te spreken wilde ze per persoon 100 SRD. Dit zou hen dus 800 SRD opleveren. Ze zeiden dat het voor de benzine was maar op en neer naar Nickerie is maar 100 SRD. Beetje veel voor benzine dus. We hebben toen met z’n achten besloten dat we dan maar niet zouden gaan en we maar gingen zwemmen het weekend. Wel jammer want ik denk niet dat ik nog een keer zo’n kans krijgt om een bruiloft mee te maken. Helaas kon het zwemmen ook niet doorgaan omdat het vorig weekend heel het weekend heeft geregend. Het schijnt dat we nu in de grote regentijd zitten en als het hier regent dan regent het nu ook hard en lang. Het heeft zo hard geregend dat het water in de straat bij ons voor aan de straat tot aan onze enkels kwam.
Ik heb dus afgelopen weekend niet veel gedaan. Maar dat is ook wel een keertje lekker.
Op stage heb ik het deze week lekker druk gehad. Ik heb een aantal gesprekken met cliënten kunnen voeren. Hierdoor gaat de dag wel lekker snel. De gesprekken gaan steeds beter. Ik heb ook een cliënt uit Brits Guyana waarvoor ik heel veel moet regelen. Geeft wel een goed gevoel dat ik echt iemand kan helpen. Op dit moment is hij afhankelijk van mij omdat hij (nog) geen contact heeft met mensen van buitenaf omdat hij nog een arrestant is. In Suriname mogen arrestanten de eerste 3 maanden geen contact zoeken met mensen van buiten. Op dinsdag heb ik een gesprek gehad met een moeder van een arrestant. Dit gesprek ging ook goed. Hierna heb ik het voorlichtingsrapport voor de rechter af kunnen maken. Op sommige dagen heb ik niks te doen op stage en op andere dagen is het wat drukker. Wat ik vervelend vind is dat we te weinig ruimte hebben om de gesprekken te voeren. We moeten soms twee kamers delen met 6 personen.
Zaterdag gaan we waarschijnlijk naar Colacreek. Colakreek heeft zijn naam gekregen omdat het water een bruinzwarte (cola) kleur heeft. Ik ben heel benieuwd hoe het is.

Volgende week zondag ga ik 4 dagen op trip naar Blanche Marie. Ik heb er super veel zin in. Ik zal jullie daarna weer op de hoogte brengen hoe het is geweest.

Nickerie

Hallo.

Hier vanuit Paramaribo een kort berichtje. Afgelopen weekend ben ik naar Carlijn in Lelydorp geweest. Op vrijdagavond zijn we (Suze is met mij mee gegaan) met de bus richting Lelydorp gegaan waar we werden opgehaald door Rowel (de stiefvader van Jean-pierre) en Carlijn. Die avond had Jean-Pierre een optreden met zijn band waar wij natuurlijk zijn gaan kijken. Jean-Pierre speelt gitaar in een rock band. Niet helemaal mijn muziek maar leuk om een keer te luisteren naar zijn band. Om 2 uur zijn we naar huis gereden en het zou een korte nacht worden omdat we de volgende morgen rond 5 uur op zouden staan om naar Nickerie te rijden. Helaas hadden we ons verslapen en werden we om 6 uur wakker (maar natuurlijk lag iedereen binnen ook nog te slapen dus wel fijn dat we nog een uurtje langer hebben geslapen).
Uiteindelijk was iedereen om 6.30 wakker en rond 8 uur zijn we samen met Rowel en Joan (moeder van Jean-Pierre) vertrokken. De weg ernaartoe was echt schitterend. In Nickerie wordt het meerendeel van de Surinaamse rijst geproduceerd. Heel mooi om de uitgestrekte velden te zien.
In Nickerie aangekomen hebben we eerst een stukje rondgereden en zijn we gestopt bij de duinen. Nickerie is al 2 keer helemaal overspoeld geweest. De duinen die er nu zijn is door Nederland gemaakt. Nu hebben ze (tot nu toe) geen last meer gehad van overstromingen.
Tegen 16 uur zijn we naar kennissen gereden waar we ons hebben opgefrist. Voor Suze en mij was het niet helemaal duidelijk wat de bedoeling was van het weekend. In Nickerie schijnt het met Pasen een drukke boel te zijn. Er waren diverse festiviteiten. Om 19.00 zijn we met de auto naar een plaats gereden waar een competitie was wie de mooiste stereo installatie in de auto had. Heel raar om zo’n wedstrijd te zien. Er kwam op een gegeven moment een auto aanrijden met een fiets erop. Ook met deze fiets was een wedstrijd gehouden. Deze hebben we alleen niet gezien. Na een tijdje zijn we ergens wat gaan drinken. Hierna zouden we eigenlijk nog doorgaan maar Suze en ik waren zo moe. Als we vooraf hadden geweten dat alles pas ’s avonds/’s nachts plaats zou vinden waren we die middag even een paar uur een dutje gaan doen zodat we wel door hadden kunnen gaan maar wij waren zo moe dat we terug zijn gegaan en als een blok in slaap zijn gevallen.
De volgende morgen hebben we nog heerlijk gegeten bij de mensen waar we geslapen hadden en zijn we weer richting Lelydorp gereden. Daar aangekomen hadden Jean-Pierre en Carlijn heerlijk het paaseten gemaakt.

Deze week hebben we niet in de gevangenis kunnen werken omdat de cipiers aan het staken waren. De bondsvoorzitter is buiten functie gesteld omdat hij uitlatingen over het ministerie van politie en justitie had gedaan in een interview. Gelukkig is de staking weer opgehouden en kunnen we volgende week weer gewoon naar de gevangenis. Op woensdag kreeg ik van mijn stagebegeleider een nieuw dossier van een arrestant. Ik moet voor de rechter een voorlichtingsrapport schrijven over deze jongen. Ik ben donderdag naar het cellenhuis geweest om een gesprek met hem te voeren. Deze keer ben ik alleen naar het cellenhuis geweest. Het gesprek ging goed. Vind het wel leuk om deze gesprekken te voeren. Zo gaat de dag een beetje snel. Volgende week nog een gesprek met de moeder en dan kan ik het rapport schrijven.

Aankomend weekend gaan we waarschijnlijk weer naar Nickerie waar we een Hindoestaanse bruiloft gaan bijwonen. Heb er super veel zin in en ben heel benieuwd hoe dat zal zijn.
Tot de volgende Blog. Liefs Sanne

Jeep safari + Full moon party

Jeep safari.

Hehe dan eindelijk weer een verhaal op mijn blog.
Vorige week zaterdag werden we rond half acht opgehaald om op Jeep safari te gaan. Na een uur rijden zijn we gestopt om te lunchen. We hebben heerlijke broodjes met ei gegeten. Hierna hebben we nog ongeveer een uurtje gereden naar Ayo waar onze slaapplaats was. De weg ernaar toe was al een hele jeep safari omdat de weg vol met kuilen en hobbels zitten. In Suriname zijn de hoofdwegen van gewoon asfalt maar de andere wegen zijn van Bauxiet. Dit is een soort rode klei waar (als het heel droog is) kleine kiezels vanaf komen. In Ayo aangekomen hebben we eerst heerlijk van het uitzicht genoten en bijgekomen van de autorit. We slapen hier weer aan het water dus het was echt schitterend om te zien! Hierna hebben we onze hangmatten opgehangen en heerlijk gezwommen in de rivier.
Rond twee uur zijn we in de jeeps gaan rijden. In totaal waren er 4 auto's. Ik ben achter in de jeep gaan staan. Heerlijk om op de auto te staan en de wind langs je heen te voelen. Vanaf de grote weg (de bauxietweg) zijn we in kleinere mulle zandpaadjes gereden. Na een uur rijden/crossen was ik twee blauwe billen rijker en zag ik helemaal rood/bruin van de modder. We kwamen aan bij een lang stuk zandweg waar er diverse grotere plassen waren. Hier mochten we zelf rijden met de Jeep. Het was heel gaaf om te zien. Vooral door de plassen. Bij de 7e persoon die reed ging het helaas fout. Hij reed te hard over de hobbelweg waardoor de Jeep van de verhoging afgleed en op zijn kant viel. Ik was echt geschrokken hierdoor. Ze zaten in totaal met 4 personen in de jeep. Gelukkig waren er geen gewonden. De Jeep had alleen veel schade. Helaas heb ik door dit niet in de Jeep kunnen rijden. We zijn daarna nog wel een stuk gaan rijden door plassen en kleine paadjes. We zijn nog gestopt bij een rivier waar lekker hebben kunnen zwemmen. Wel jammer dat ik niet meer heb kunnen rijden maar snap het natuurlijk wel.
Toen we terug kwamen hebben we lekker gegeten en gewassen in de rivier. ’s Avonds hebben we heerlijk bij het kampvuur aan het water gezeten. Op een gegeven moment konden we met de boot mee die ons naar de Jodesavanne bracht. Dit was vroeger een plantage en nu is een toeristische plek. In Suriname zijn de mensen heel gelovig dus moest er eerst toestemming worden gevraagd aan de geesten of we daar naar binnen mochten. Na ongeveer 2 minuten kwamen ze ons halen en mochten we verder lopen. Wel leuk om ’s nachts een wandeling te maken. Op een gegeven moment kwamen we een slang tegen en dit was voor hun het teken om terug te gaan. Ze zeiden dat de geesten het toch niet goed vonden dat we daar rondliepen. Teruggekomen hebben we nog bij het kampvuur gezeten. Hierna ben ik naar bed gegaan en heb heerlijk geslapen.
’s Morgens heb ik nog een kleine wandeling gedaan in de natuur. ’s Middags ben ik nog mee geweest op een boot het water op. Ook hier heb ik weer heerlijk van genoten. Hierna hebben we onze spullen gepakt en zijn we terug naar huis gegaan.

Stage.
Vorige week weer heel de week stage gelopen. Ik kan jullie niet zo veel inhoudelijk over de stage vertellen vanwege de privacy van de cliënten. Ik ben in ieder geval deze week begonnen met zelfstandig werken. Ik heb nu zo’n 7 eigen cliënten die ik ga begeleiden. Stage begint dus nu eindelijk leuk te worden doordat we steeds meer dingen kunnen en mogen doen.

Full-moon party
Afgelopen weekend hadden we een full moon party. Dit is een feest wat eens per kwartaal gehouden wordt. Het werd gehouden op bij Ayo waar we vorige week ook geslapen hadden met de jeep safari. In totaal kwamen er zo’n 70 Nederlanders. Om 14.00 uur moesten we verzamelen bij het Vat (uitgaansgelegenheid in Paramaribo) en om 14.30 vertrokken we met 3 bussen. Daar aangekomen kregen we onze slaaphut toegewezen en gelukkig hadden wij een slaap huisje wat minder dicht bij de feesttent stond. Hier hebben we onze slaapplaatsen klaar gemaakt. ’s Middags was het mogelijk om lekker te relaxen en te zwemmen. Een van de begeleiders kwam naar ons toe en vroeg ons of we zin hadden om quad te rijden. Natuurlijk wilde we dat wel dus wij met hem meegelopen. Er waren in totaal 2 quad’s mee en 2 meisjes gingen met 1 jongen mee en ik ging alleen met iemand anders. Eerst ging ik achterop. Echt gaaf! Toen we om draaiden om terug te gaan vroeg hij of ik wilde rijden. Natuurlijk wilde ik dit wel dus ik voorop. Wel raar omdat ik nog nooit gereden had op een quad waar je op moest schakelen. Je moest met je voet een hendel omhoog halen zodat hij in de volgende versnelling ging (makkelijk als je slippers aan hebt NOT) maar gelukkig ging het goed. Het eerste stuk ging goed maar durfde ik nog niet om vol gas te geven. Laatste stuk heb ik echt gas durven geven. Echt heel leuk om door de gaten en plassen te rijden. Toen we terug kwamen hebben we gegeten en begon het feest. Er was een grote partytent neergezet waar een DJ onder stond die muziek draaide. Het feest was heel leuk. Het was lekker weer en leuk om zo op het strand te staan. Heb echt genoten van de avond.
’s Morgens werd ik al vroeg wakker. Ik heb me gewassen in de rivier en ben gaan ontbijten. Na het ontbijt hebben we lekker geluierd en zijn we rond half twee naar huis gereden.

Maandag had ik lekker een dag vrij gevraagd om lekker uit te rusten. Echt heerlijk! Dinsdag heb ik op kantoor gewerkt en kregen Naomi (stagiaire van Groningen) en ik te horen dat we in de toekomst waarschijnlijk naar een andere gevangenis moeten vanwege het ruimtegebrek in de gevangenis waar we nu zitten. Ik zal het denk ik de komende week wel horen of we daar naar toe moeten.

Aankomend weekend is het Pasen. Ik ga dan naar Carlijn toe om daar Pasen te vieren. De zondag erna heb ik afgesproken met Shanta (de tante van Neline) om daar surinaams te koken. Lijkt me heel leuk om te doen.
Ik wens iedereen vanuit Suriname een heel zalig paasfeest toe! Niet teveel eieren eten ;-)
Tot de volgende blog! Kus Sanne

Back to Basic tour.

Vrijdag zijn we rond 15.30 uur opgehaald bij het appartement. Er stonden 2 jeeps met de ieder een kano op het dak gebonden. We hebben onze bagage ingeladen en zijn aangereden. De reis zou ongeveer 4 uur duren. Onderweg nog een aantal keren gestopt voor boodschappen. De rit was echt schitterend. Het tropische regenwoud is echt heel mooi om doorheen te rijden. Op het begin waren het nog brede paden maar hoe verder we gingen hoe kleinere paadjes het werden. Heel gaaf (maar ben blij dat we geen tegenligger zijn tegengekomen).Het laatste pad liep naar beneden toe en er was links en recht geen ruimte meer om te wandelen of om uit te stappen. Heel gaaf. Aan het einde van dit pas kwamen we bij een stuk natuur waar we onze eerste nacht zouden verblijven. Hier hebben we onze hangmatten opgehangen (gewoon lekker in de openlucht) en een kampvuur gemaakt. Ons kampement lag direct aan het water. Heel erg mooi. We hebben hier gegeten en gezellig bij het kampvuur gezeten. De eerste nacht heb ik niet zo heel goed geslapen. Ik moest heel erg wennen om weer in een hangmat te liggen. Wel heel mooi om ’s nachts en ’s morgens wakker te worden met al die dierengeluiden om je heen. ’s Morgens hebben we ontbeten, gezwommen in de Coesewijne rivier. Rond het middaguur kwam de boot en zijn we met alle spullen de rivier op gegaan. We hebben een stuk gevaren en kwamen toen aan bij onze plaats waar we de tweede nacht zouden doorbrengen. Hier heb ik eerst een stuk gelopen om de omgeving te verkennen. Het was echt schitterend om daar te lopen. Zo mooi de Surinaamse regenwoud! En overal om je heen hoor je vogels fluiten, echt om tot rust te komen.
Na de verkenning hebben we de lunch gemaakt en hebben we heerlijk gegeten. ’s Avonds toen het donker was zijn we met de boot de rivier op gegaan en zijn op jacht geweest naar een Kaaiman. Omdat we met een te grote groep waren werden we opgedeeld in 2 groepen. Ik zat in de eerste groep. Helaas hebben we alleen maar Kaaimannen gezien. Als we dichterbij kwamen verdwenen ze. Wel hebben we een kleine kaaiman gevangen. Deze hebben we meegenomen maar later weer terug in het water gezet. De tweede groep had meer geluk. Zij hebben een kaaiman gevangen. Deze hebben we gevild en opgegeten. Het is best lekker. Het smaakt naar een stevige witte vis. Echt heel gaaf om van zo dicht bij alles te zien. Ik kan helaas geen foto’s erop zetten omdat we dit afgesproken hebben omdat ze anders misschien in de problemen komen. Hierna zijn we lekker gaan slapen. Zondag hebben we onze spullen opgeruimd en zijn we met de boot weer terug gegaan naar onze eerste overnachtingplaats waar de auto’s stonden. Ik heb een heerlijk weekend gehad. Echt heel gaaf om zo in de natuur te verblijven.

Mijn tweede week in de gevangenis was heel erg leuk. Ik moet nog wel aan het werktempo wennen. Ik heb deze week ook voor het eerst gesprekken mogen voeren met de gevangenen. Sommige komen gewoon naar kantoor om over koetjes en kalfjes te praten. Ik moet wel heel erg wennen aan de manier van werken. Een gedetineerde kan na 2/3 van zijn straf in aanmerking komen voor een voorwaardelijke invrijheidstelling(VI). Deze wordt ongeveer 2 maanden voor de termijn door een sociaal ambtenaar gemaakt. Deze stuurt hem door naar een adviescommissie dat 1 keer per maand bij elkaar komt om een advies te schrijven voor de minister. De minister van politie en justitie gaat uiteindelijk een definitief besluit nemen over de VI. Een duidelijk termijn wanneer dat advies uitgebracht moet worden is er niet. Het kan dus soms zijn dat een gedetineerde een half jaar na zijn VI datum pas te horen krijgt of zijn VI is goedgekeurd. Met termijnen werken ze hier dus niet waardoor we heel veel vragen krijgen over iemands VI waar we dus helaas geen antwoord op kunnen geven.

Aankomend weekend ga ik op Jeepsafari. Hier heb ik ontzettend veel zin in omdat we ook stukjes zelf mogen rijden. Ik zal jullie volgende week weer op de hoogte brengen over hoe het is geweest. Prettig weekend allemaal! Kus Sanne

Eerste dagen gevangenis.

Hallo Allemaal.
Hier weer een berichtje.
Vrijdag hadden wij in het huis een verjaardagsfeestje en een afscheidsfeestje van 2 personen. Ze hadden voor deze avond een Brass Band uitgenodigd die kwam spelen in huis. Dit was echt super gaaf. Staat er een band van zo’n 18 personen in je voortuin te spelen. Heel bizar.

Maandag heb ik mijn eerste dag in de gevangenis gehad. Ik vond het best spannend. Ik had helemaal geen idee wat er me te wachten stond. ’s Morgens met de bus richting het centrum om daar de bus te nemen naar Santa Boma. We hadden om 7.10 afgesproken met onze begeleider (en natuurlijk kwam ze ruimschoots op tijd namelijk om 7.25) maar goed… Hier begin ik al aardig aan te wennen. De busreis naar Santa Boma is ongeveer 45 minuten. Daar aangekomen klop je gewoon heel simpel op de deur en iemand doet de deur voor je open. Hier is een klein kantoortje waar je paspoort wordt ingeschreven. Heel raar maar voor de rest wordt je niet gecontroleerd. Je zou eigenlijk alles mee naar binnen kunnen nemen. Hierna zijn we naar een kantoor gelopen waar we straks de gesprekken met de cliënten gaan houden. Er zijn in totaal 2 kantoortjes die we met 6 personen moeten delen. Ben benieuwd hoe dat straks gaat lopen. Maar dit doen ze al jaren zo dus zal denk ik wel goed komen (hoop ik althans).
Hierna hebben we een gesprek gehad met de onder directeur. We kregen een algemeen praatje en natuurlijk de waarschuwing dat we niks van buiten naar binnen voor de cliënten mee mogen nemen. Hierna zijn we naar de vrouwenafdeling gegaan. Omdat het vandaag (8 maart) de Internationale dag van de vrouw is werd er op deze afdeling even stil gestaan bij deze dag. Het zou om 10 uur beginnen dus eindelijk om 10.30 begon het. Diverse mensen van de inrichting hebben een praatje gehouden. Hierna kregen we een hapje en een drankje en was het afgelopen.

Cliënten kunnen zelf een gesprek met de sociaal ambtenaar aanvragen. Voor maandag was er geen gesprek geplant dus hadden we vrij weinig om te doen. Om 14.00 uur mochten we met de cipierbus naar huis.

Dinsdag kwam ik op kantoor en daar kreeg ik te horen dat ik om 9.30 mee naar het cellenhuis moest om een gesprek te hebben met een arrestant voor zijn voorlichtingsrapport voor de rechter. Ik had nog een uur de tijd dus heb dit gebruikt om mezelf voor te bereiden. Natuurlijk wel lastig want ik had werkelijk geen idee wat me te wachten stond. Bij het cellenhuis aangekomen moest ik mezelf weer aanmelden (ook hier weer geen controle) en kon ik doorlopen naar de ingang. Op deze locatie is er geen aparte ruimte waar we kunnen zitten met de cliënten. Mijn collega vertelde me dat het altijd maar de vraag is waar ze kan zitten. Gelukkig was de dokter zo aardig om zijn kamer ter beschikking te stellen. We moesten er alleen voor zorgen dat de arrestant niet bij de spuiten en medicijnen kon komen. De jongen met wie ik het gesprek had kon gelukkig goed Nederlands praten dus het communiceren ging goed. Helaas na 10 min. Kwam de dokter dat hij zijn kamer nodig had dus moesten we verhuizen naar de ingang. Heel raar. Je hebt een gesprek met de cliënt (die recht heeft op zijn privacy) en je zit op nog geen 3 meter afstand van de cipiers. Gelukkig voelde deze jongen zich niet bezwaard en heb ik het gesprek goed af kunnen sluiten. Hierna zijn we naar het huis van zijn moeder gereden om haar uit te nodigen voor een gesprek op kantoor. Helaas was ze niet thuis dus een uitnodiging achtergelaten. Nu hopen dat ze volgende week dinsdag komt. Tegen het gesprek met de arrestant zag ik wel op maar gelukkig is het goed gegaan.

Woensdag ben ik weer naar de gevangenis gegaan. Hier heb vandaag in totaal met 6 gesprekken meegekeken. De eerste 3 waren van cliënten die een gesprek aangevraagd hadden. Het waren korte gesprekken maar wel fijn hoe zo’n gesprek verliep. Verder hebben we 3 intakegesprekken gehad op de vrouwenafdeling. Hiervan heb ik 1 gesprek mogen voeren. Wat wel heel lastig is, is dat sommige gedetineerde slecht Nederlands kunnen praten. De simpele vragen kunnen ze wel beantwoorden maar diepere vragen wordt heel lastig. Gelukkig kon de mevrouw van mijn gesprek Nederlands. Echte inhoudelijke vragen weet ik (nog) geen antwoord op omdat je het land nog niet goed kent.

Tot nu toe vond ik het heel interessant en leuk in de gevangenis. Wel heel erg wennen maar het komt denk ik allemaal goed. In ieder geval het ik 3 hele leuke stagedagen gehad!
Tot binnenkort bij het volgende bericht. Liefs Sanne.

PS Foto's houden jullie tegoed. Internet is traag dus het lukt me niet om ze up te loaden.

Eerste trip.

Hallo, Hier weer een overzicht van wat ik de afgelopen week heb meegemaakt. Maandag ben ik vrij geweest omdat ik naar de vreemdelingenpolitie moest om mijn visum te regelen (gelukkig is alles geregeld en hoef ik geen documenten meer vanuit Nederland aan te vragen). Dinsdag, woensdag en donderdag ben ik op stage geweest. Wederom was het rustig en hadden we niet veel te doen. Donderdag hebben Suze en ik een dossier gekregen van 2 jongens die in de gevangenis zitten omdat ze een winkeldiefstal hebben gepleegd. (Deze jongens zitten al 2½ maand vast en er is nog niks mee gebeurd). Het is de bedoeling dat we een voorlichtingsrapport schrijven voor de rechter. In het voorlichtingsrapport komt een overzicht hoe het verleden van deze jongens is geweest. Wel raar want we kregen een dossier voor ons met de opdracht: Lees je in. Volgende week ga je naar de gevangenis en succes. Na 3 keer hulp vragen werd het ons eindelijk duidelijk wat nu de bedoeling is. (Dit is wel wennen aangezien je in Nederland eerst hulp krijgt en het dan pas zelfstandig gaat doen).
Aankomende week gaan we (als het goed is) naar het huis van bewaring om met deze jongens te praten om een goed rapport te kunnen maken. Verder gaan we ook op huis bezoek om met de ouders/moeder en vriendin te praten over hoe zij deze jongen ervaren. Ben heel erg benieuwd hoe dit gaat worden.

Tripje Bergendal en Brownsberg.
Zaterdag morgen werden we om 6.30 opgehaald door Ruben (reisleider) om op onze eerste trip te gaan. Lastig om je tas ervoor in te pakken omdat je werkelijk geen idee hebt wat je te wachten staat. Ruben was mooi op tijd (6.15) en we gingen met 2 Jeeps richting Bergendal. Hier aangekomen kregen we een heerlijk ontbijt (broodjes met ei) en kon het programma beginnen. Bergendal is een Resort waar diverse activiteiten worden georganiseerd. We zijn begonnen met een Historische wandeling. Vroeger werden hier slaven gehouden om de suikerriet en koffieplantage te onderhouden. Er overleden heel veel mensen (waardoor het ook de death valley wordt genoemd) aan malaria. We hebben een wandeling gedaan over de bergrug waar de vroegere slaven en gouveneurs begraven zijn. De wandeling was schitterend. Het uitzicht was echt adembenemend. Na deze wandeling gingen we de kabelbaal tocht doen. In totaal waren er 9 kabelbanen waar we overheen gingen. De eerste was wel spannend omdat je jezelf moet laten gaan en je jezelf ook moet remmen (als je dit niet op tijd doet knal je met je lichaam tegen een boom…. Niet prettig lijkt me). Dit was echt gaaf om te doen. Je hebt zo’n mooi uitzicht en het gaat zo hard. Echt heel leuk om te doen. De 7e baan was over de Surinamerivier waar je voor het eerst zag hoe diep het eigenlijk was (en hoe ver je naar beneden kon vallen mocht het mis gaan).
Als laatste zijn we met een Kayak de Suriname rivier over gegaan. We zijn een creek ingegaan. Dit was zo raar. Je ligt in het water en om je heen is eigenlijk alleen maar natuur (de dommel is hier niks bij) en het enige wat je hoort zijn vogels. Ik heb echt genoten van deze toch. Na deze drie dingen zijn we met de jeeps naar Brownsberg gereden. Hier aangekomen hebben we onze hangmatten opgehangen en hebben we heerlijk Sautosoep gegeten. In de avond zijn we nog een rondje wezen wandelen en zijn we gaan slapen (wel heel erg wennen in een hangmat en voor het eerst weer 15 graden!!!!).
De volgende dag zijn we naar de Leoval gegaan. De looptocht ernaartoe was erg zwaar. Echt goed paden hebben ze daar niet en het is constant berg op en weer berg af. Bij de waterval was het echt supermooi. Het was mogelijk om met je zwemkleren in deze waterval te staan (wat ik natuurlijk heb gedaan). Conclusie van deze dag…. Het was schitterend en eigenlijk onbeschrijfbaar hoe mooi het was. Dit was de eerste trip die ik hier in Suriname heb gedaan en ik heb echt genoten. Ik zou zo nog een keer gaan…. Ik heb me voor 2 trips ingeschreven.
1. De back to basic tour --> Denk dat de naam al genoeg zegt.
2. Jeep tour --> 2 dagen door de jungle (zelf) rijden met een Jeep.
Ik heb hier in ieder geval al heel veel zin in.
Morgen heb ik lekker een dag vrij en dinsdag gaat de stage weer beginnen. Ik zal jullie op de hoogte houden. Kus Sanne.