dinsdag 30 maart 2010
Jeep safari + Full moon party
Jeep safari.
Hehe dan eindelijk weer een verhaal op mijn blog.
Vorige week zaterdag werden we rond half acht opgehaald om op Jeep safari te gaan. Na een uur rijden zijn we gestopt om te lunchen. We hebben heerlijke broodjes met ei gegeten. Hierna hebben we nog ongeveer een uurtje gereden naar Ayo waar onze slaapplaats was. De weg ernaar toe was al een hele jeep safari omdat de weg vol met kuilen en hobbels zitten. In Suriname zijn de hoofdwegen van gewoon asfalt maar de andere wegen zijn van Bauxiet. Dit is een soort rode klei waar (als het heel droog is) kleine kiezels vanaf komen. In Ayo aangekomen hebben we eerst heerlijk van het uitzicht genoten en bijgekomen van de autorit. We slapen hier weer aan het water dus het was echt schitterend om te zien! Hierna hebben we onze hangmatten opgehangen en heerlijk gezwommen in de rivier.
Rond twee uur zijn we in de jeeps gaan rijden. In totaal waren er 4 auto's. Ik ben achter in de jeep gaan staan. Heerlijk om op de auto te staan en de wind langs je heen te voelen. Vanaf de grote weg (de bauxietweg) zijn we in kleinere mulle zandpaadjes gereden. Na een uur rijden/crossen was ik twee blauwe billen rijker en zag ik helemaal rood/bruin van de modder. We kwamen aan bij een lang stuk zandweg waar er diverse grotere plassen waren. Hier mochten we zelf rijden met de Jeep. Het was heel gaaf om te zien. Vooral door de plassen. Bij de 7e persoon die reed ging het helaas fout. Hij reed te hard over de hobbelweg waardoor de Jeep van de verhoging afgleed en op zijn kant viel. Ik was echt geschrokken hierdoor. Ze zaten in totaal met 4 personen in de jeep. Gelukkig waren er geen gewonden. De Jeep had alleen veel schade. Helaas heb ik door dit niet in de Jeep kunnen rijden. We zijn daarna nog wel een stuk gaan rijden door plassen en kleine paadjes. We zijn nog gestopt bij een rivier waar lekker hebben kunnen zwemmen. Wel jammer dat ik niet meer heb kunnen rijden maar snap het natuurlijk wel.
Toen we terug kwamen hebben we lekker gegeten en gewassen in de rivier. ’s Avonds hebben we heerlijk bij het kampvuur aan het water gezeten. Op een gegeven moment konden we met de boot mee die ons naar de Jodesavanne bracht. Dit was vroeger een plantage en nu is een toeristische plek. In Suriname zijn de mensen heel gelovig dus moest er eerst toestemming worden gevraagd aan de geesten of we daar naar binnen mochten. Na ongeveer 2 minuten kwamen ze ons halen en mochten we verder lopen. Wel leuk om ’s nachts een wandeling te maken. Op een gegeven moment kwamen we een slang tegen en dit was voor hun het teken om terug te gaan. Ze zeiden dat de geesten het toch niet goed vonden dat we daar rondliepen. Teruggekomen hebben we nog bij het kampvuur gezeten. Hierna ben ik naar bed gegaan en heb heerlijk geslapen.
’s Morgens heb ik nog een kleine wandeling gedaan in de natuur. ’s Middags ben ik nog mee geweest op een boot het water op. Ook hier heb ik weer heerlijk van genoten. Hierna hebben we onze spullen gepakt en zijn we terug naar huis gegaan.
Stage.
Vorige week weer heel de week stage gelopen. Ik kan jullie niet zo veel inhoudelijk over de stage vertellen vanwege de privacy van de cliënten. Ik ben in ieder geval deze week begonnen met zelfstandig werken. Ik heb nu zo’n 7 eigen cliënten die ik ga begeleiden. Stage begint dus nu eindelijk leuk te worden doordat we steeds meer dingen kunnen en mogen doen.
Full-moon party
Afgelopen weekend hadden we een full moon party. Dit is een feest wat eens per kwartaal gehouden wordt. Het werd gehouden op bij Ayo waar we vorige week ook geslapen hadden met de jeep safari. In totaal kwamen er zo’n 70 Nederlanders. Om 14.00 uur moesten we verzamelen bij het Vat (uitgaansgelegenheid in Paramaribo) en om 14.30 vertrokken we met 3 bussen. Daar aangekomen kregen we onze slaaphut toegewezen en gelukkig hadden wij een slaap huisje wat minder dicht bij de feesttent stond. Hier hebben we onze slaapplaatsen klaar gemaakt. ’s Middags was het mogelijk om lekker te relaxen en te zwemmen. Een van de begeleiders kwam naar ons toe en vroeg ons of we zin hadden om quad te rijden. Natuurlijk wilde we dat wel dus wij met hem meegelopen. Er waren in totaal 2 quad’s mee en 2 meisjes gingen met 1 jongen mee en ik ging alleen met iemand anders. Eerst ging ik achterop. Echt gaaf! Toen we om draaiden om terug te gaan vroeg hij of ik wilde rijden. Natuurlijk wilde ik dit wel dus ik voorop. Wel raar omdat ik nog nooit gereden had op een quad waar je op moest schakelen. Je moest met je voet een hendel omhoog halen zodat hij in de volgende versnelling ging (makkelijk als je slippers aan hebt NOT) maar gelukkig ging het goed. Het eerste stuk ging goed maar durfde ik nog niet om vol gas te geven. Laatste stuk heb ik echt gas durven geven. Echt heel leuk om door de gaten en plassen te rijden. Toen we terug kwamen hebben we gegeten en begon het feest. Er was een grote partytent neergezet waar een DJ onder stond die muziek draaide. Het feest was heel leuk. Het was lekker weer en leuk om zo op het strand te staan. Heb echt genoten van de avond.
’s Morgens werd ik al vroeg wakker. Ik heb me gewassen in de rivier en ben gaan ontbijten. Na het ontbijt hebben we lekker geluierd en zijn we rond half twee naar huis gereden.
Maandag had ik lekker een dag vrij gevraagd om lekker uit te rusten. Echt heerlijk! Dinsdag heb ik op kantoor gewerkt en kregen Naomi (stagiaire van Groningen) en ik te horen dat we in de toekomst waarschijnlijk naar een andere gevangenis moeten vanwege het ruimtegebrek in de gevangenis waar we nu zitten. Ik zal het denk ik de komende week wel horen of we daar naar toe moeten.
Aankomend weekend is het Pasen. Ik ga dan naar Carlijn toe om daar Pasen te vieren. De zondag erna heb ik afgesproken met Shanta (de tante van Neline) om daar surinaams te koken. Lijkt me heel leuk om te doen.
Ik wens iedereen vanuit Suriname een heel zalig paasfeest toe! Niet teveel eieren eten ;-)
Tot de volgende blog! Kus Sanne
donderdag 18 maart 2010
Back to Basic tour.
Vrijdag zijn we rond 15.30 uur opgehaald bij het appartement. Er stonden 2 jeeps met de ieder een kano op het dak gebonden. We hebben onze bagage ingeladen en zijn aangereden. De reis zou ongeveer 4 uur duren. Onderweg nog een aantal keren gestopt voor boodschappen. De rit was echt schitterend. Het tropische regenwoud is echt heel mooi om doorheen te rijden. Op het begin waren het nog brede paden maar hoe verder we gingen hoe kleinere paadjes het werden. Heel gaaf (maar ben blij dat we geen tegenligger zijn tegengekomen).Het laatste pad liep naar beneden toe en er was links en recht geen ruimte meer om te wandelen of om uit te stappen. Heel gaaf. Aan het einde van dit pas kwamen we bij een stuk natuur waar we onze eerste nacht zouden verblijven. Hier hebben we onze hangmatten opgehangen (gewoon lekker in de openlucht) en een kampvuur gemaakt. Ons kampement lag direct aan het water. Heel erg mooi. We hebben hier gegeten en gezellig bij het kampvuur gezeten. De eerste nacht heb ik niet zo heel goed geslapen. Ik moest heel erg wennen om weer in een hangmat te liggen. Wel heel mooi om ’s nachts en ’s morgens wakker te worden met al die dierengeluiden om je heen. ’s Morgens hebben we ontbeten, gezwommen in de Coesewijne rivier. Rond het middaguur kwam de boot en zijn we met alle spullen de rivier op gegaan. We hebben een stuk gevaren en kwamen toen aan bij onze plaats waar we de tweede nacht zouden doorbrengen. Hier heb ik eerst een stuk gelopen om de omgeving te verkennen. Het was echt schitterend om daar te lopen. Zo mooi de Surinaamse regenwoud! En overal om je heen hoor je vogels fluiten, echt om tot rust te komen.
Na de verkenning hebben we de lunch gemaakt en hebben we heerlijk gegeten. ’s Avonds toen het donker was zijn we met de boot de rivier op gegaan en zijn op jacht geweest naar een Kaaiman. Omdat we met een te grote groep waren werden we opgedeeld in 2 groepen. Ik zat in de eerste groep. Helaas hebben we alleen maar Kaaimannen gezien. Als we dichterbij kwamen verdwenen ze. Wel hebben we een kleine kaaiman gevangen. Deze hebben we meegenomen maar later weer terug in het water gezet. De tweede groep had meer geluk. Zij hebben een kaaiman gevangen. Deze hebben we gevild en opgegeten. Het is best lekker. Het smaakt naar een stevige witte vis. Echt heel gaaf om van zo dicht bij alles te zien. Ik kan helaas geen foto’s erop zetten omdat we dit afgesproken hebben omdat ze anders misschien in de problemen komen. Hierna zijn we lekker gaan slapen. Zondag hebben we onze spullen opgeruimd en zijn we met de boot weer terug gegaan naar onze eerste overnachtingplaats waar de auto’s stonden. Ik heb een heerlijk weekend gehad. Echt heel gaaf om zo in de natuur te verblijven.
Mijn tweede week in de gevangenis was heel erg leuk. Ik moet nog wel aan het werktempo wennen. Ik heb deze week ook voor het eerst gesprekken mogen voeren met de gevangenen. Sommige komen gewoon naar kantoor om over koetjes en kalfjes te praten. Ik moet wel heel erg wennen aan de manier van werken. Een gedetineerde kan na 2/3 van zijn straf in aanmerking komen voor een voorwaardelijke invrijheidstelling(VI). Deze wordt ongeveer 2 maanden voor de termijn door een sociaal ambtenaar gemaakt. Deze stuurt hem door naar een adviescommissie dat 1 keer per maand bij elkaar komt om een advies te schrijven voor de minister. De minister van politie en justitie gaat uiteindelijk een definitief besluit nemen over de VI. Een duidelijk termijn wanneer dat advies uitgebracht moet worden is er niet. Het kan dus soms zijn dat een gedetineerde een half jaar na zijn VI datum pas te horen krijgt of zijn VI is goedgekeurd. Met termijnen werken ze hier dus niet waardoor we heel veel vragen krijgen over iemands VI waar we dus helaas geen antwoord op kunnen geven.
Aankomend weekend ga ik op Jeepsafari. Hier heb ik ontzettend veel zin in omdat we ook stukjes zelf mogen rijden. Ik zal jullie volgende week weer op de hoogte brengen over hoe het is geweest. Prettig weekend allemaal! Kus Sanne
woensdag 10 maart 2010
Eerste dagen gevangenis.
Hallo Allemaal.
Hier weer een berichtje.
Vrijdag hadden wij in het huis een verjaardagsfeestje en een afscheidsfeestje van 2 personen. Ze hadden voor deze avond een Brass Band uitgenodigd die kwam spelen in huis. Dit was echt super gaaf. Staat er een band van zo’n 18 personen in je voortuin te spelen. Heel bizar.
Maandag heb ik mijn eerste dag in de gevangenis gehad. Ik vond het best spannend. Ik had helemaal geen idee wat er me te wachten stond. ’s Morgens met de bus richting het centrum om daar de bus te nemen naar Santa Boma. We hadden om 7.10 afgesproken met onze begeleider (en natuurlijk kwam ze ruimschoots op tijd namelijk om 7.25) maar goed… Hier begin ik al aardig aan te wennen. De busreis naar Santa Boma is ongeveer 45 minuten. Daar aangekomen klop je gewoon heel simpel op de deur en iemand doet de deur voor je open. Hier is een klein kantoortje waar je paspoort wordt ingeschreven. Heel raar maar voor de rest wordt je niet gecontroleerd. Je zou eigenlijk alles mee naar binnen kunnen nemen. Hierna zijn we naar een kantoor gelopen waar we straks de gesprekken met de cliënten gaan houden. Er zijn in totaal 2 kantoortjes die we met 6 personen moeten delen. Ben benieuwd hoe dat straks gaat lopen. Maar dit doen ze al jaren zo dus zal denk ik wel goed komen (hoop ik althans).
Hierna hebben we een gesprek gehad met de onder directeur. We kregen een algemeen praatje en natuurlijk de waarschuwing dat we niks van buiten naar binnen voor de cliënten mee mogen nemen. Hierna zijn we naar de vrouwenafdeling gegaan. Omdat het vandaag (8 maart) de Internationale dag van de vrouw is werd er op deze afdeling even stil gestaan bij deze dag. Het zou om 10 uur beginnen dus eindelijk om 10.30 begon het. Diverse mensen van de inrichting hebben een praatje gehouden. Hierna kregen we een hapje en een drankje en was het afgelopen.
Cliënten kunnen zelf een gesprek met de sociaal ambtenaar aanvragen. Voor maandag was er geen gesprek geplant dus hadden we vrij weinig om te doen. Om 14.00 uur mochten we met de cipierbus naar huis.
Dinsdag kwam ik op kantoor en daar kreeg ik te horen dat ik om 9.30 mee naar het cellenhuis moest om een gesprek te hebben met een arrestant voor zijn voorlichtingsrapport voor de rechter. Ik had nog een uur de tijd dus heb dit gebruikt om mezelf voor te bereiden. Natuurlijk wel lastig want ik had werkelijk geen idee wat me te wachten stond. Bij het cellenhuis aangekomen moest ik mezelf weer aanmelden (ook hier weer geen controle) en kon ik doorlopen naar de ingang. Op deze locatie is er geen aparte ruimte waar we kunnen zitten met de cliënten. Mijn collega vertelde me dat het altijd maar de vraag is waar ze kan zitten. Gelukkig was de dokter zo aardig om zijn kamer ter beschikking te stellen. We moesten er alleen voor zorgen dat de arrestant niet bij de spuiten en medicijnen kon komen. De jongen met wie ik het gesprek had kon gelukkig goed Nederlands praten dus het communiceren ging goed. Helaas na 10 min. Kwam de dokter dat hij zijn kamer nodig had dus moesten we verhuizen naar de ingang. Heel raar. Je hebt een gesprek met de cliënt (die recht heeft op zijn privacy) en je zit op nog geen 3 meter afstand van de cipiers. Gelukkig voelde deze jongen zich niet bezwaard en heb ik het gesprek goed af kunnen sluiten. Hierna zijn we naar het huis van zijn moeder gereden om haar uit te nodigen voor een gesprek op kantoor. Helaas was ze niet thuis dus een uitnodiging achtergelaten. Nu hopen dat ze volgende week dinsdag komt. Tegen het gesprek met de arrestant zag ik wel op maar gelukkig is het goed gegaan.
Woensdag ben ik weer naar de gevangenis gegaan. Hier heb vandaag in totaal met 6 gesprekken meegekeken. De eerste 3 waren van cliënten die een gesprek aangevraagd hadden. Het waren korte gesprekken maar wel fijn hoe zo’n gesprek verliep. Verder hebben we 3 intakegesprekken gehad op de vrouwenafdeling. Hiervan heb ik 1 gesprek mogen voeren. Wat wel heel lastig is, is dat sommige gedetineerde slecht Nederlands kunnen praten. De simpele vragen kunnen ze wel beantwoorden maar diepere vragen wordt heel lastig. Gelukkig kon de mevrouw van mijn gesprek Nederlands. Echte inhoudelijke vragen weet ik (nog) geen antwoord op omdat je het land nog niet goed kent.
Tot nu toe vond ik het heel interessant en leuk in de gevangenis. Wel heel erg wennen maar het komt denk ik allemaal goed. In ieder geval het ik 3 hele leuke stagedagen gehad!
Tot binnenkort bij het volgende bericht. Liefs Sanne.
PS Foto's houden jullie tegoed. Internet is traag dus het lukt me niet om ze up te loaden.
Hier weer een berichtje.
Vrijdag hadden wij in het huis een verjaardagsfeestje en een afscheidsfeestje van 2 personen. Ze hadden voor deze avond een Brass Band uitgenodigd die kwam spelen in huis. Dit was echt super gaaf. Staat er een band van zo’n 18 personen in je voortuin te spelen. Heel bizar.
Maandag heb ik mijn eerste dag in de gevangenis gehad. Ik vond het best spannend. Ik had helemaal geen idee wat er me te wachten stond. ’s Morgens met de bus richting het centrum om daar de bus te nemen naar Santa Boma. We hadden om 7.10 afgesproken met onze begeleider (en natuurlijk kwam ze ruimschoots op tijd namelijk om 7.25) maar goed… Hier begin ik al aardig aan te wennen. De busreis naar Santa Boma is ongeveer 45 minuten. Daar aangekomen klop je gewoon heel simpel op de deur en iemand doet de deur voor je open. Hier is een klein kantoortje waar je paspoort wordt ingeschreven. Heel raar maar voor de rest wordt je niet gecontroleerd. Je zou eigenlijk alles mee naar binnen kunnen nemen. Hierna zijn we naar een kantoor gelopen waar we straks de gesprekken met de cliënten gaan houden. Er zijn in totaal 2 kantoortjes die we met 6 personen moeten delen. Ben benieuwd hoe dat straks gaat lopen. Maar dit doen ze al jaren zo dus zal denk ik wel goed komen (hoop ik althans).
Hierna hebben we een gesprek gehad met de onder directeur. We kregen een algemeen praatje en natuurlijk de waarschuwing dat we niks van buiten naar binnen voor de cliënten mee mogen nemen. Hierna zijn we naar de vrouwenafdeling gegaan. Omdat het vandaag (8 maart) de Internationale dag van de vrouw is werd er op deze afdeling even stil gestaan bij deze dag. Het zou om 10 uur beginnen dus eindelijk om 10.30 begon het. Diverse mensen van de inrichting hebben een praatje gehouden. Hierna kregen we een hapje en een drankje en was het afgelopen.
Cliënten kunnen zelf een gesprek met de sociaal ambtenaar aanvragen. Voor maandag was er geen gesprek geplant dus hadden we vrij weinig om te doen. Om 14.00 uur mochten we met de cipierbus naar huis.
Dinsdag kwam ik op kantoor en daar kreeg ik te horen dat ik om 9.30 mee naar het cellenhuis moest om een gesprek te hebben met een arrestant voor zijn voorlichtingsrapport voor de rechter. Ik had nog een uur de tijd dus heb dit gebruikt om mezelf voor te bereiden. Natuurlijk wel lastig want ik had werkelijk geen idee wat me te wachten stond. Bij het cellenhuis aangekomen moest ik mezelf weer aanmelden (ook hier weer geen controle) en kon ik doorlopen naar de ingang. Op deze locatie is er geen aparte ruimte waar we kunnen zitten met de cliënten. Mijn collega vertelde me dat het altijd maar de vraag is waar ze kan zitten. Gelukkig was de dokter zo aardig om zijn kamer ter beschikking te stellen. We moesten er alleen voor zorgen dat de arrestant niet bij de spuiten en medicijnen kon komen. De jongen met wie ik het gesprek had kon gelukkig goed Nederlands praten dus het communiceren ging goed. Helaas na 10 min. Kwam de dokter dat hij zijn kamer nodig had dus moesten we verhuizen naar de ingang. Heel raar. Je hebt een gesprek met de cliënt (die recht heeft op zijn privacy) en je zit op nog geen 3 meter afstand van de cipiers. Gelukkig voelde deze jongen zich niet bezwaard en heb ik het gesprek goed af kunnen sluiten. Hierna zijn we naar het huis van zijn moeder gereden om haar uit te nodigen voor een gesprek op kantoor. Helaas was ze niet thuis dus een uitnodiging achtergelaten. Nu hopen dat ze volgende week dinsdag komt. Tegen het gesprek met de arrestant zag ik wel op maar gelukkig is het goed gegaan.
Woensdag ben ik weer naar de gevangenis gegaan. Hier heb vandaag in totaal met 6 gesprekken meegekeken. De eerste 3 waren van cliënten die een gesprek aangevraagd hadden. Het waren korte gesprekken maar wel fijn hoe zo’n gesprek verliep. Verder hebben we 3 intakegesprekken gehad op de vrouwenafdeling. Hiervan heb ik 1 gesprek mogen voeren. Wat wel heel lastig is, is dat sommige gedetineerde slecht Nederlands kunnen praten. De simpele vragen kunnen ze wel beantwoorden maar diepere vragen wordt heel lastig. Gelukkig kon de mevrouw van mijn gesprek Nederlands. Echte inhoudelijke vragen weet ik (nog) geen antwoord op omdat je het land nog niet goed kent.
Tot nu toe vond ik het heel interessant en leuk in de gevangenis. Wel heel erg wennen maar het komt denk ik allemaal goed. In ieder geval het ik 3 hele leuke stagedagen gehad!
Tot binnenkort bij het volgende bericht. Liefs Sanne.
PS Foto's houden jullie tegoed. Internet is traag dus het lukt me niet om ze up te loaden.
Abonneren op:
Posts (Atom)