Eerste dagen gevangenis.

Hallo Allemaal.
Hier weer een berichtje.
Vrijdag hadden wij in het huis een verjaardagsfeestje en een afscheidsfeestje van 2 personen. Ze hadden voor deze avond een Brass Band uitgenodigd die kwam spelen in huis. Dit was echt super gaaf. Staat er een band van zo’n 18 personen in je voortuin te spelen. Heel bizar.

Maandag heb ik mijn eerste dag in de gevangenis gehad. Ik vond het best spannend. Ik had helemaal geen idee wat er me te wachten stond. ’s Morgens met de bus richting het centrum om daar de bus te nemen naar Santa Boma. We hadden om 7.10 afgesproken met onze begeleider (en natuurlijk kwam ze ruimschoots op tijd namelijk om 7.25) maar goed… Hier begin ik al aardig aan te wennen. De busreis naar Santa Boma is ongeveer 45 minuten. Daar aangekomen klop je gewoon heel simpel op de deur en iemand doet de deur voor je open. Hier is een klein kantoortje waar je paspoort wordt ingeschreven. Heel raar maar voor de rest wordt je niet gecontroleerd. Je zou eigenlijk alles mee naar binnen kunnen nemen. Hierna zijn we naar een kantoor gelopen waar we straks de gesprekken met de cliënten gaan houden. Er zijn in totaal 2 kantoortjes die we met 6 personen moeten delen. Ben benieuwd hoe dat straks gaat lopen. Maar dit doen ze al jaren zo dus zal denk ik wel goed komen (hoop ik althans).
Hierna hebben we een gesprek gehad met de onder directeur. We kregen een algemeen praatje en natuurlijk de waarschuwing dat we niks van buiten naar binnen voor de cliënten mee mogen nemen. Hierna zijn we naar de vrouwenafdeling gegaan. Omdat het vandaag (8 maart) de Internationale dag van de vrouw is werd er op deze afdeling even stil gestaan bij deze dag. Het zou om 10 uur beginnen dus eindelijk om 10.30 begon het. Diverse mensen van de inrichting hebben een praatje gehouden. Hierna kregen we een hapje en een drankje en was het afgelopen.

Cliënten kunnen zelf een gesprek met de sociaal ambtenaar aanvragen. Voor maandag was er geen gesprek geplant dus hadden we vrij weinig om te doen. Om 14.00 uur mochten we met de cipierbus naar huis.

Dinsdag kwam ik op kantoor en daar kreeg ik te horen dat ik om 9.30 mee naar het cellenhuis moest om een gesprek te hebben met een arrestant voor zijn voorlichtingsrapport voor de rechter. Ik had nog een uur de tijd dus heb dit gebruikt om mezelf voor te bereiden. Natuurlijk wel lastig want ik had werkelijk geen idee wat me te wachten stond. Bij het cellenhuis aangekomen moest ik mezelf weer aanmelden (ook hier weer geen controle) en kon ik doorlopen naar de ingang. Op deze locatie is er geen aparte ruimte waar we kunnen zitten met de cliënten. Mijn collega vertelde me dat het altijd maar de vraag is waar ze kan zitten. Gelukkig was de dokter zo aardig om zijn kamer ter beschikking te stellen. We moesten er alleen voor zorgen dat de arrestant niet bij de spuiten en medicijnen kon komen. De jongen met wie ik het gesprek had kon gelukkig goed Nederlands praten dus het communiceren ging goed. Helaas na 10 min. Kwam de dokter dat hij zijn kamer nodig had dus moesten we verhuizen naar de ingang. Heel raar. Je hebt een gesprek met de cliënt (die recht heeft op zijn privacy) en je zit op nog geen 3 meter afstand van de cipiers. Gelukkig voelde deze jongen zich niet bezwaard en heb ik het gesprek goed af kunnen sluiten. Hierna zijn we naar het huis van zijn moeder gereden om haar uit te nodigen voor een gesprek op kantoor. Helaas was ze niet thuis dus een uitnodiging achtergelaten. Nu hopen dat ze volgende week dinsdag komt. Tegen het gesprek met de arrestant zag ik wel op maar gelukkig is het goed gegaan.

Woensdag ben ik weer naar de gevangenis gegaan. Hier heb vandaag in totaal met 6 gesprekken meegekeken. De eerste 3 waren van cliënten die een gesprek aangevraagd hadden. Het waren korte gesprekken maar wel fijn hoe zo’n gesprek verliep. Verder hebben we 3 intakegesprekken gehad op de vrouwenafdeling. Hiervan heb ik 1 gesprek mogen voeren. Wat wel heel lastig is, is dat sommige gedetineerde slecht Nederlands kunnen praten. De simpele vragen kunnen ze wel beantwoorden maar diepere vragen wordt heel lastig. Gelukkig kon de mevrouw van mijn gesprek Nederlands. Echte inhoudelijke vragen weet ik (nog) geen antwoord op omdat je het land nog niet goed kent.

Tot nu toe vond ik het heel interessant en leuk in de gevangenis. Wel heel erg wennen maar het komt denk ik allemaal goed. In ieder geval het ik 3 hele leuke stagedagen gehad!
Tot binnenkort bij het volgende bericht. Liefs Sanne.

PS Foto's houden jullie tegoed. Internet is traag dus het lukt me niet om ze up te loaden.